حالتهاي گوناگون استناد در متن

1- اگر استناد از نقل قول مستقيم باشد و در ضمن نامي از صاحب اثر در متن برده نشود از؛ ابتدا نام خانوادگي پديد آورنده، سپس سال انتشار و در نهايت صفحه اثر استفاده مي‌شود. (فرهنگي، 1373، ص21)

2- در صورتي كه اثر داراي دو نويسنده باشد همانند مورد قبلي، هر دو آنها در پرانتز آورده مي‌شود (كيا و سعيديان، 1384، ص93) در صورتي كه بيش از دو نفر باشند در اولين استناد اسامي تمامي نويسندگان آورده مي‌شود (ويندال، اولسون و سيگنايزر، 1379، ص354) اما در استنادات بعدي فقط نام يك نويسنده آورده مي‌شود و بجاي مابقي از واژه ديگران يا همكاران استفاده مي‌گردد. (ويندال و ديگران، 1379، ص354)

3- اگر نام پديد آورنده در متن آورده شده باشد ديگر لزومي به ذكر نام پديد آورنده اثر در پرانتز نيست. براي مثال؛ فرهنگي معتقد است: ارتباط يعني تفهيم و تفاهم. (1373، ص43)

4- اگر مطلب عنوان شده نقل قول غير مستقيم باشد، از آوردن شماره صفحه پرهيز مي‌شود. براي مثال؛ در تعريف ارتباط مي توان آن را تفهيم و تفاهم نيز ناميد. (فرهنگي، 1373)

5- اگر مطلب عنوان شده نقل قول غير مستقيم باشد، اما نام صاحب اثر در متن آمده باشد بلا فاصله پس از نام خانوادگي در پرانتز سال انتشار آورده مي‌شود. براي مثال؛ فرهنگي (1373) در تعريف ارتباط آن را تفهيم و تفاهم آورده است.

6- اگر مطلب عنوان شده نقل قول غير مستقيم از يك فصل كتابي باشد همچون موارد پيشين بوده، مضاف بر اينكه بعد از سال انتشار بلافاصله حرف «ف» به معناي فصل به همراه شماره آن فصل آورده مي‌شود. براي مثال؛ در تعريف ارتباط مي توان آن را تفهيم و تفاهم نيز ناميد. (فرهنگي، 1373، ف4)

7- اگر نويسنده‌اي در يك سال چندين اثر داشته باشد است و از همه آنها نيز استفاده شده باشد، آنها را به ترتيب الفبا و با حروف كوچك انگليسي پس از سال انتشار، متمايز مي‌كنند. در مثال قبل (فرهنگي،a 1373، ص43) نشان دهنده اولين اثر فرهنگي در سال 1373 است [البته اينگونه موارد بيشتر در ارتباط با ارجاع به مقالات پيش مي‌آيد].

8- نقل قول‌هاي كه مربوط به صاحب اثر نباشد به چند شيوه نقل قول نويسي مي شوند.

اول اينكه نام و نام خانوادگي صاحب نقل قول اصلي در متن ذكر مي شود. مثال : آلبرت مهرابيان معتقد است از كل يك ارتباط ميان فردي 93 درصد آن جنبه ارتباط غير كلامي دارد. (فرهنگي، b1373، ص 86)

دوم اينكه نام صاحب اثر  اصلي در متن نيايد. مثال: 93 درصد از ارتباط انساني غير كلامي است. (مهرابيان به نقل از فرهنگي، b1373، ص 86)

9- «براي استناد به مصاحبه‌اي كه با فرد مشخصي انجام شده، نامه‌هاي دريافتي، گفتگوي تلفني، يا هر ارتباط شخصي ديگر، نام و نام خانوادگي فرد در متن ذكر و در انتهاي جمله، داخل پرانتز، عبارت «ارتباط شخصي» و پس از آن تاريخ ارتباط درج مي‌شود. لازم به ذكر است چون ارتباط شخصي قابل بازيابي مجدد نيستند در فهرست مآخذ ظاهر نمي‌شوند. مثال؛ احمد اميني نيز معتقد است كه استفاده از شيوه‌نامه انجمن روانشناسي امريكا، بدون طي دوره آموزشي خاص آن، براي بسياري از دانشجويان دشوار است. (ارتباط شخصي، 12 فروردين 1382)» (حري و شاه بداغي، 1385، ص153)

10- «در صورتي كه در بخش مشخصي از متن به بيش از يك اثر استناد شده است، استنادها به ترتيب الفباي نام خانوادگي اولين پديد آورنده هر اثر مرتب و با نقطه ويرگول از يكديگر جدا مي شوند. مثال: شعر حجم تا امروز نتوانسته است طيف وسيعي از شاعران جوان اين مرز و بوم را به مانيفيست خود علاقه‌مند سازد. (احراري، 1382؛ پريد، يوسفي 1383)» (حري و شاه بداغي، 1385، ص153)