الگوي سازماني پست مدرن (پسانوگرايي)

عوامل محيطي در زمان كنوني به سرعت در حال تغيير و تحول اند، رقابت در سطح جهان مطر-ح است، نيروي كار ناهمگون مي باشد، مسائل اخلاقي به شدت مطرح اند، تكنولوژي و سيستم هاي ارتباطي به سرعت پيشرفت مي كنند، مديريت به جاي اينكه درباره بهره وري و گاهي استثمار كاركنان بينديشد در انديشه عوامل زيست محيطي است و مي خواهد به روش طبيعي عمل نمايد كه در اين ميان انتظارات كاركنان تغيير يافته و درصدد رشد شخصي و حرفه اي خود برآمده اند و چون گذشته به فكر سود و پول نيستند بلكه به فرصت هاي حاصل در سازمان جهت رشد شخصي اهميت قائل اند در چنين شرايطي است كه سازمان ها بايد واكنش هاي متفاوتي نسبت به افراد و عوامل محيط از خود نشان دهند.

مديران فردا بايد سازمان هايي را طرح ريزي كنند كه بتوانند در برابر تغييرات سريع جهاني واكنش مناسب از خود نشان دهند.

در سازمان ها در واكنش نسبت به تغييراتي كه در جامعه رخ مي دهد تغييرات عمده اي در حال رخ دادن است. در نمودار زير اين تغييرات نشان داده شده است و سازمان ها از وضعيت « نوين يا مدرن » به سوي « الگوي سازماني پسانوگرايي يا پست مدرن » پيش مي روند.

يك الگو (حوزه تفكر غالب) عبارت است از يك مجموعه ذهني يا فكري مشترك كه بيانگر راهي اساسي يا بنيادي از شيوه انديشيدن، پنداشت، برداشت يا درك از جهان است. نوع درك و باور فرد مسير رفتار او را تعيين مي كند. در جامعه كنوني كه سرعت تغييرات سرسام آور شده است، شيوه هاي انديشيدن و درك دستخوش دگرگوني و تحول شده و اين پديده موجب تغيير در رفتارهايي شده است كه در سازمان ها رخ مي دهد.