شرايطي كه بر تصميم گيري اثرگذار مي باشد

مديران تحت سه شرط متفاوت تصميم سازي مي كنند. اطمينان، خطرپذيري و عدم اطمينان . تمام مديران تحت هر كدام از شرايط تصميم سازي مي كنند، اما خطر پذيري و عدم اطمينان در بيشتر مسائل پيچيده و سازمان نيافته كه مديران سطح بالا با آن مواجه اند، بسيار مرسوم است.

اطمينان

تصميم ها در شرايط اطمينان بخش، زماني ساخته مي شود كه مديران دانش كاملي از اطلاعات مورد نياز تصميم گيري داشته باشند. اين شرايط براي حل مسئله ايده آل است. مديران در چالش ها به آساني به مطالعه راه هاي مختلف و انتخاب بهترين راه حل اقدام مي نمايند.

 

خطر پذيري

در يك محيط مخاطره آميز، مديران فاقد اطلاعات كامل هستند. اين شرايط بسيار دشوار است. يك مدير ممكن است مسئله و راه حل آن ها را درك كند، اما هيچ گونه تضميني نمي دهد كه چگونه هر راه حلي عمل كند و يا عملي است. خطرپذيري يك شرايط عمومي و معمول در تصميم گيري براي مديران است.

عدم اطمينان

زماني كه اطلاعات به قدري ضعيف و ناكافي است كه مديران حتي نمي توانند تعيين كنند احتمالاتي را براي پيامدهاي خوشايند راه حل ها ، در اين حال مدير در يك محيط نامطمئن به امر تصميم گيري مي پردازد. اين شرايط براي مدير بسيار مشكل است. تصميم گيري در شرايطي نامطمئن همانند فرد پيش گامي است كه در يك سرزمين كشف نشده وارد مي شود. شرايط نامطمئن وادار مي كند تا مديران براي حل مسائل ، متكي به خلاقيت خود شوند.